Dit zijn Jakob Omphalius en Elisabeth Bellinghausen. Ze waren rijk en verloofd en dat is de reden dat ze in 1538-39 dit dubbelportret lieten maken. Maar in de loop van de jaren raken de portretten van elkaar gescheiden. Zo belandt Elisabeth Bellinghausen in 1951 in haar eentje in het Mauritshuis. Pas een eeuw later wordt het portret van Jakob teruggevonden. Dat vond The Kik zo’n mooi verhaal dat ze er een liefdesliedje over schreven.
Sereen en tijdloos zat ze daar
Een edelman kwam langs en hij sprak tot haar
Toe wees mijn vrouw, toe wees mijn bruid
En door een laag vernis klonk een zacht geluid
Bedankt maar nee, dat heeft geen zin
Want er is er maar één die ik teer bemin
Dus houdt uw roos, uw valentijn
Voor mij kan enkel Jakob de ware zijn